lunes, 30 de julio de 2018

Amistat i tornar


 Hui, 30 de juliol, diu internet que és el dia de l’amistat. Divendres vaig agarrar un avió amb destinació a Berlín per fer una visita amb dos amics. Quantes rises, què ganes de passar temps amb vosaltres dos, més coneguts com derivadosteam, quanta falta em feu. En tres dies n’agafaré un altre per a vore a un grapat d’amics i amigues molt diversos durant 17 dies. Què ganes d’abraçar-vos matolleres, a les 8, què ganes de festes, de riure. Dos paelles ja mig parlades, algún que altre soparet també arreglat, vesprades i matins a la platja o amb mil plans al cap. Amics que veus de visita en visita, molt poc sovint, però què gust de tindre gust.

Hui també he comprat l’últim vol que, de moment, agafaré des de Dublin. 23 d’agost amb destinació a Madrid… vol d’anada i no de tornada. Tornem a canviar de vida, torne a casa, on més amics hi són, tot i que de nou, en deixaré enrere. Tot plegat, què bé acabes juliol, quanta alegria junta, tant a celebrar!



lunes, 16 de julio de 2018

Volver

Hola!

Hace un tiempo me volvió a la mente este pequeño espacio en la red. Sin ninguna intención de retomarlo, me tomé un tiempo para picar algo y leí. Leí lo que la Míriam del pasado pensaba tampoco hace tanto. He borrado de aquello pero lo tengo guardado (y menos mal!!).
Un poco más tarde, justo antes de viajar a mi segunda aventura totalmente sola (viajar sola, pequeño gran placer) mi padre me decía "podrías abrir un blog de viajes, si es que no paras!" y justo esa misma tarde, otro amigo me decía lo mismo en instagram tras ver que subía en una historia mi siguiente atomarporculotodoelmundo.

Y aquí estoy, casi dos meses después, volviendo a escribir. Porque sí, porque la verdad es que me gusta mucho escribir. No sé qué me deparará este retorno, ni si será un blog de viajes (que algo pondré segurísisisisimo) o si escribiré sobre lo que pienso o me pasa, o si escribiré siempre en castellano, si de vez en cuando me pasaré al meu estimat valencià o si me atreveré alguna vez con el inglés. No lo sé. Pero tampoco me importa mucho.

Hace unos años este se convirtió en mi rincón de pensar y si sigues leyendo esto es porque t'has deixat un temps per a pegar un mosset. Merci & see you soon.